Pamir Highway bywa zazwyczaj mylnie nazywaną drugą najwyżej położoną drogą na świecie. Jest to oczywisty błąd, tak samo jak nazywanie Karakorum Highway, pierwszą, jest nadinterpretacją. Droga „Pamir Highway" przekracza oczywiście przełęcz Ak-Baital, która leży na wysokości 4,655 m. n.p.m.. Niestety w porównaniu z drogami w Ladakhu jest ciągle wiele za mało, aby trafić do pierwszej dziesiątki. Tak samo nazywanie „Pamir Highway" autostradą to gruba przesada. Jest to zwyczajna górska droga, czasami uszlachetniona asfaltem. W większości to słabe i ciągle zakurzone szutry, które nie można nawet, na niektórych odcinkach nazywać dróżką, a co dopiero autostradą. Oczywiście w kategoriach historycznych jest to droga wybitna, stanowiąca kiedyś fragment historycznego Jedwabnego Szlaku. W latach 70-tych – w okresie zaangażowania się ZSRR w Afganistanie – droga m 41 była ważną magistralą wojeną i strategiczną.
Droga zaczyna się wg. niektórych źródeł: w Mazar-e-Sharif w Afganistanie zaś kończy w kirgiskim Osz, razem to prawie 1700 km. Tylko na chwilę przechodzi przez terytoria Uzbekistanu, by na dłużej zagościć niebawem w Górnym Badachszanie, autonomicznej republice Tadżykistanu. Pamirsky Trakt jak nazywają drogę Rosjanie przechodzi przez góry Pamir, terytorium Afganistanu, Uzbekistanu, Tadżykistanu, Kirgistanu. Ruch na drodze odbywa się w zasadzie przez większą część roku, jeśli jest to oczywiście możliwe to jest ze względów pogodowych i nie zalega na tych wysokościach śnieg i osuwiska lawin. Większość pojazdów to ciężarówki jadące z Chin i zaopatrujące odległe górskie miejscowości, jeepy i samochody terenowe zabierające po 5-7 osób i służące jako główny środek komunikacji dla miejscowych i turystów, pasterze i ich stada, Aby przejechać przez drogę konieczne jest załatwienie kilku wiz i pozwoleń. Obecnie Kirgistan zniósł obowiązek wizowy dla obywateli uni, konieczne jest więc załatwienie wizy tadżyckiej, oraz pozwolenia i przepustki do Górnego Badachszanu (Gorno-Badakhshan Autonomiczeska Oblast’ – tak zwanego GBAO, które zazwyczaj jest wydawana z formie pieczątki z ambasadzie wydającej wizy. Można też permit wyrobić w Biszkeku. (około 50 $ lub Duszanbe, w biurze OVIR cena najniższa $).Permit zawiera nazwy wszystkich siedem okręgów Pamiru (Murgab, Iszkaszim, Chorog, Ruszan, Szugnon, Vandż, Narwoz, na który dostaniesz pozwolenie wjazdu. Dodatkowe wymagane są pozwolenia na zwiedzanie okolic jezior Zorkul i Sarez. Obecnie zniesiono też przymus meldunkowy cudzoziemców w lokalnych urzędach OVIR. Uznaje się (od lat 90 tych.)za początek trasy pierwszą graniczna miejscowość w Uzbekistanie Termiz, a nie Mazar-e-Sharif w Afganistanie.
Odległości:
Mazar-e-Sharif - Duszanbe 334 km
Duszanbe – Chorog: 619 km
Chorog – Dżilandi: 119 km
Dżilandi – Aliczur: 87 km
Aliczur – Murgab: 105 km
Murgab – Karakol: 150 km
Karakol – Sary-Tasz : 88 km
Sary-Tasz – Gulcza: 104 km
Gulcza – Osz: 80 km
1218.8 km, n/a
Komentarze
Kanał RSS z komentarzami do tego postu.