Skansen
	Maurzyce
	woj. łódzkie
	płatne
	cały rok
	1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 Rating 4.75 (2 Votes)

Położony 7 km od Łowicza, skansen w Maurzycach posiada zabytki architektury ludowej z terenu byłego Księstwa Łowickiego. 

Skansen Wsi Łowickiej, a ostatnio nazywany jako Skansen Ziemi Łowickiej w Maurzycach to oddział Muzeum mieszczącego się w Łowiczu. Jest opcja zakupu biletu łączonego na Maurzyce + Łowicz za 45 PLN. Ze względu na lokalizację (muzeum mieści  się w budynku pomisjonarskim niemalże w centrum miasta) w sąsiedztwie Muzeum znajdują się jedynie dwa, najstarsze obiekty. Natomiast większość eksponatów związanych z regionem łowickim przeniesiono do Maurzyc, niewielkiej wsi położonej niedaleko Łowicza. Na 17 hektarach zgromadzono 36 obiektów (zarówno budynków mieszkalnych i gospodarczych jak również przydrożne kapliczki, kuźnie czy szkołę) oraz kilkaset muzealiów związanych z kulturą i życiem codziennym mieszkańców dawnego Księstwa Łowickiego (teren Łowicza i ponad stu wsi należał do biskupów gnieźnieńskich, którzy pretendowali do tytułu książęcego). Zebrane budynki wyeksponowano w dwóch grupach, ze względu na układ urbanistyczny wsi, a także datę powstania poszczególnych budynków. Pierwszy zespół budynków (tzw. „stara wieś”, budynki z przełomu XVIII i XIX wieku) charakteryzuje się kształtem zbliżonym do owalu z centralnie położonym placem, natomiast „nowa wieś” reprezentuje „ulicówkę” (zwarta zabudowa po obu stronach drogi, popularna od II poł. XIX do XX wieku).

Most na Słudwi

Jest to pierwszy most drogowy na świecie, do którego budowy wykorzystano metodę spawalnictwa (wcześniej wykorzystywano nity). Prekursorem nowoczesnej metody był inżynier budowlany Stefan Bryła.  Most o długości 27 metrów i wadze 55 ton wykonała pod nadzorem inż. Bryły firma Rudzki i Spółka z Mińska Mazowieckiego. Budowa mostu trwała przez dwa lata (1928-1929). Obecnie most jako pierwszy a tym samym najstarszy obiekt tego typu posiada klasę „0” (najwyższa klasa zabytków, obiekt ja posiadający uznany jest za pomnik historii).

Chata ze Złakowa Borowego – „stara wieś” (biała)

Obejście składa się z budynków przeniesionych z różnych miejscowości. Chata ze Złakowa Borowego poswatała prawdopodobnie w II poł. XIX i była własnością Justyny Grzegory, słynnej artystki ludowej specjalizującej się w łowickich wycinankach. Bielona, drewniana chałupa zbudowana jest na planie prostokąta,  ściany wykonane są metodą zrębową (drewniane bale połączone przy pomocy wpustów), zaś czterospadowy dach pokryty jest strzechą. We środku znajduje się sień dwie izby oraz komora. W poszczególnych pomieszczeniach prezentowane są pamiątki po artystce oraz narzędzia i materiały. Przy wejściu na teren zagrody znajduje się stodoła ze wsi Wiecie zbudowana na początku XXw. Podobnie jak chata, stodoła powstała z ociosanych, drewnianych bali, które pokrywa czterospadowy dach ze strzechy. Budynek wykorzystano do ekspozycji zarówno chłopskich jak również strażackich pojazdów. W obrębie zagrody znajduje się również rekonstrukcja kamiennej obory ze Złakowa Kościelnego a także drewniany lamus (niewielki drewniany obiekt służący do przechowywania narzędzi, zboża oraz żywności) przeniesiony z Boczków Chełmońskich.

Chałupa ze Złakowa Borowego – „nowa wieś” (niebieska)

Obejście składa się z budynku mieszkalnego zrekonstruowanego na wzór chałupy ze Złakowa Borowego z połowy XIX wieku. Jest to Obiekt zbudowany metodą zrębową  i sumikowo – łątkową (drewniana, szkieletowa konstrukcja pomiędzy paliki wsuwane są bale), odznaczający się intensywnym, niebieskim kolorem ścian oraz oryginalną, tradycyjną stolarką drzwiową i okienną. Budynek posiada cztery pomieszczenia: dwie izby (świąteczną oraz roboczą) oraz dwie komory. Obejście dopełnia stodoła ze Złakowa Kościelnego z XX wieku, XIX – wieczny lamus z Radziejowic oraz obora zbudowana w 1930 roku z kamieni i cegieł.

Wiatrak ze Świerża

Jest to młyn reprezentujący  typ „koźlak”.  Drewniany obiekt z dwuspadowym, również drewnianym dachem pochodzi ze Świerża. Budynek jest częściową rekonstrukcją zabytku z II połowy XIX wieku. Siłę napędową w tego typu konstrukcjach stanowią śmigła, które w zależności od kierunku wiatru ustawia się dzięki „kozłowi” – specjalnej podstawie, która można obracać (wraz ze skrzydłami) przy pomocy dyszla.

Chałupa z Łaguszewa

Chata ta, to drewniany budynek zbudowany w Łaguszewie pod koniec XIX wieku.  Podobnie jak większość łowickich budynków zbudowana metodą zrębową z dużych bali. W środku znajdowały się dwie izby i dwie komory, jednak z czasem jedna z komór znacznie powiększono i zaadaptowano na trzecią izbę. Oprócz chałupy w skład obejścia wchodzi również stodoła. Drewniana stodoła zbudowana według zasad budowy sumikowo – łątkowej. Konstrukcję wieńczy dwuspadowy dach. Zarówno budynek mieszkalny jak również stodołą wykorzystywane są do imprez folklorystycznych a także pokazów tradycyjnego wesela łowickiego.

Chałupa ze Złakowa Borowego (ciemna, nie pomalowana)

W skład obejścia wchodzi budynek mieszkalny przeniesiony ze Złakowa Borowego zbudowany pod koniec XIX w. Chata powstała z drewnianych nie pomalowanych pali, kryta jest czterospadowym dachem ze strzechy. W środku chaty znajdują się zarówno meble z początku XX wieku jak również z okresu międzywojennego. W skład obejścia wchodzi również stodoła, także ze Złakowa Borowego, prawdopodobnie z 1948 r. Wewnątrz znajduje się klepisko (podłoga z ubitej gliny) oraz dwóch pomieszczeń i szopki z osobnym wejściem.  Kolejnym budynkiem z obejścia jest obora z 1928 roku, przeniesiona ze wsi Mastki. Obiekt wykonany z kamieni i gliny, kryty jest blachą. W środku znajdują się cztery pomieszczenia, w których obecnie jest ekspozycja sprzętów rolniczych. Obok obory znajduje się bróg ( drewniany daszek, zabezpieczający siano przed deszczem), również z Mastek, pod którym obecnie zgromadzono narzędzia i pojazdy rolnicze.