Kwidzyn
	Warmia - Mazury
	Kwidzyn
	kościół
	cały rok
	1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 Rating 5.00 (1 Vote)

Kwidzyn z niemieckiego Marienwerder, czasami również określany zupełnie błędnie jako Kwidzyń. Miasto w województwie pomorskim, położone jest nad rzeką Liwą, prawym dopływem Nogatu, 5 km od Wisły. Historycznie to dawne Prusy Górne, na obszarze Pomezanii. Teren Kwidzyna był na początku średniowiecza zamieszkiwany przez Pomezanów, plemię Prusów. Krzyżacy zbudowali tutaj najpierw gród drewniany, a na północ od niego drewniane miasto, które uzyskało prawa miejskie w 1233 r. Miasto i gród były kilkakrotnie niszczone i palone podczas powstań pruskich.  W latach 1242-1250 wzniesiono mury z kamienia i z cegły, które wytrzymały oblężenia z lat 1263 i 1277. W założeniu zamek miał być integralnie związany z katedrą. W podziemiach kwidzyńskiej konkatedry pochowano ciała trzech mistrzów – Wernera von Orselna, Ludolfa Königa von Wattzau oraz Henryka von Plauena. 

Układ przestrzenny dostosowany był do specjalnych funkcji zamku-klasztoru i mieszkających tu kanoników. Wzniesiony na planie czworoboku (48,7 x 49,6), posiadał 3 kwadratowe wieżyczki w narożach oraz główną wieżę dzwonną w południowej części. Do dziedzińca prowadziła droga przez przedzamcze i bramę w skrzydle północnym. Zamek miał pięć kondygnacji i na najwyższych piętrach strzelnice do broni palnej. Na dziedzińcu od strony północnej i zachodniej mieściły się krużganki. Budowa trwała do 1350 r. Na początku XIV w. rozpoczęto też wznoszenie korpusu trzynawowej katedry o wymiarach 86 m długości, 25 m szerokości, 21 m wysokości w nawie głównej i 14,5 m w nawach bocznych. Zamek i katedra stanowią architektonicznie powiązaną całość o wielkiej randze. Wnętrze katedry pokryto wielobarwnymi polichromiami przedstawiającymi sceny z Nowego Testamentu i Złotej Legendy Jakuba de Voragine.

W galerii ściennej obok portretów 17 biskupów zarządzających świątynią, wizerunki trzech wielkich mistrzów Zakonu, a niżej w krypcie pochowani byli dwaj wielcy mistrzowie: Werner von Orseln (zabity podstępnie w Malborku) i Ludolf König. Od 1233 r. gród stał się siedzibą zarządcy krzyżackiego. W 1410 r. Jagiełło po bitwie pod Grunwaldem wkroczył do miasta, zaś w 1414 r. mieszczanie, obawiając się ponownie wojsk polskich, spalili miasto, po czym schronili się w zamku. Miasto i zamek były jeszcze wielokrotnie palone, między innymi w 1460 r. przez burgrabiego Świecia, Andrzeja Puszkarza, a także w 1520 r. w czasie wojny z Zakonem. W XVIII i XIX w. zamek stał się miejscem urzędów, pruskich sądów i więzienia.
Po prawej rzut poziomy: 1. Katedra 2. Zamek 3. Gdanisko


Info praktyczne i ciekawostki

- Blisko stąd do Malborka 39 km, Gniewa 19 km.
- W 1393 r. zamurowana została na własne życzenie w celi przy katedrze Dorota z Mątowów, później kanonizowana.
- W Kwidzynie 14 marca 1440 r. powstał nieprzychylny Krzyżakom, dążący do przyłączenia Pomorza do Polski, Związek Pruski. Gdanisko połączone z zamkiem na monumentalnych arkadach. Korytarz prowadzący do tej wieży do dzisiaj olśniewa długością i rozmachem.
- W maju 2007 r. w podziemiach kwidzyńskiej konkatedry odnaleziono szczątki ciał mistrzów krzyżackich. Udało ustalić się tożsamość wszystkich trzech mistrzów – Wernera von Orselna, Ludolfa Königa von Wattzau oraz Henryka von Plauena.