 |
Pałac Sieniawa |
 |
Polska, woj. podkarpackie |
 |
Sieniawa |
 |
pałac |
 |
cały rok |
 |
1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 Rating 5.00 (1 Vote) |
Już na początku XVIII w. znajdowała się tutaj pomarańczarnia, w której prowadzono uprawę rzadkich drzew tropikalnych. Później rozpoczęto powiększanie obiektu o funkcje mieszkalne, aż do momentu stworzenia reprezentacyjnego kompleksu pałacowo-parkowego. Całość budowy nadzorował nadworny architekt rodziny Sieniawskich, Giovanni Spazzio. W latach 1743-1745 pałac stał się własnością rodziny Czartoryskich, i został rozbudowany o boczne pawilony, w rezultacie czego posiadał 13 pomieszczeń: wielką salę, sień, razem 11 pokoi w apartamentach. W latach 1881-1883 dokonano gruntownej przebudowy w stylu późnobarokowym stylu francuskim. Wtedy to dobudowano skrzydła boczne, nadbudowano piętra, zmieniono układ i kształt dachu, pokrywając go jednocześnie blachą cynkową, wzniesiono też dwie klatki schodowe i dwie łazienki. W wieku XIX w. stał się jednym z najchętniej użytkowanych i odwiedzanych przez Czartoryskich pałaców i posiadłości rodowych.
W czasie I wojny światowej Adam Ludwik Czartoryski przeznaczył pałac na austriacki szpital polowy dla chorych zakaźnie żołnierzy. Od tego też czasu, ze względu na duże zniszczenia, budynek nie był wykorzystywany w celach mieszkalnych w okresie międzywojennym, a ordynat sieniawski mieszkał w tym czasie w drewnianym dworku, położony obok. Próbę odbudowy pałacu podjął jeszcze książę Augustyn Czartoryski, ale ze względu na wybuch II wojny światowej nie udało mu się ukończyć remontu.
W 1939 r. obraz Rafaela Santi Portret młodzieńca wart kilkadziesiąt milionów dolarów oraz dwa inne płótna Leonarda da Vinci i Rembrandta tworzące tzw. wielką trójkę zostały ukryte w zamurowanej skrytce w Sieniawie. Mimo że tylko kilka osób znało miejsce ukrycia kolekcji, 17 września przymurówka została jednak odkryta przez Niemców, a obrazy splądrowane i wywiezione. Niemieccy żołnierze szukający wówczas przedmiotów ze złota nie mieli świadomości, jak wielką wartość przedstawiają i pozostawili je.
Niestety kolejne grabieże doprowadziły do przejęcia dzieł, które następnie zostały przewiezione do pałacu w Pełkiniach, a potem do Rzeszowa. Następnie przejął je od Gestapo Specjalny Pełnomocnik ds. Zabezpieczenia Dzieł Sztuki dr Kajetan Mühlmann. Na zlecenie Hansa Franka wszystkie obrazy przewieziono do Krakowa, a następnie do Krzeszowic gdzie znajdowała się jego rezydencja. Obrazy z kolekcji Czartoryskich znajdowały się tam, aż do sierpnia 1944 roku. Po wojnie, niszczał, systematycznie rujnowany przez miejscowych. W latach 1984-1986 przeprowadzono większy remont.
W latach dziewięćdziesiątych XX w. (1998-2002 r.) pałac stał się własnością AWRSP, która przeprowadziła odbudowę i gruntowną renowację obiektu, adaptując niektóre pomieszczenia na hotel. W 2018, na skutek zakupu przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego kolekcji Czartoryskich, właścicielem nieruchomości pełnoprawnym właścicielem pałacu stał się Skarb Państwa i taki stan pałacu będzie utrzymany.
W oficynie dworskiej mieści się hotel z restauracją.
